Czy wiesz, jak nadmiar żelaza wpływa na Twoje zdrowie?
Nadmiar żelaza w organizmie to poważny problem zdrowotny, który szczególnie dotyka osoby cierpiące na choroby wymagające regularnych transfuzji krwi, jak β-talasemia. Każda jednostka przetoczonej krwi wprowadza do ciała około 200-250 mg żelaza, a nasz organizm nie posiada naturalnego mechanizmu, który pozwalałby pozbyć się jego nadmiaru. W rezultacie, żelazo gromadzi się w ważnych organach, powodując ich uszkodzenie i zwiększając ryzyko rozwoju nowotworów, szczególnie raka wątroby.
Gdy żelazo gromadzi się w organizmie, powoduje stres oksydacyjny – proces, w którym powstają szkodliwe cząsteczki uszkadzające komórki i DNA. Badania pokazują, że u starszych osób, szczególnie mężczyzn powyżej 65 roku życia i kobiet po menopauzie, poziomy ferrytyny (białka magazynującego żelazo) są często podwyższone. Głównym sposobem leczenia nadmiaru żelaza jest terapia chelacyjna, która polega na podawaniu leków wiążących żelazo i pomagających organizmowi je wydalić. Dostępne są trzy główne leki: deferoksamina, deferipron i deferasiroks.
Regularne monitorowanie poziomu żelaza jest kluczowe dla pacjentów z grup ryzyka. Nowoczesne metody obrazowania, jak rezonans magnetyczny, pozwalają nieinwazyjnie mierzyć odkładanie żelaza w sercu i wątrobie. Nadmiar żelaza wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nowotworów – pacjenci z dziedziczną hemochromatozą mają nawet 20-200 razy wyższe ryzyko rozwoju raka wątroby niż populacja ogólna. Badania wykazały również związek między podwyższonym poziomem żelaza a zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego, przełyku i płuc.
- Organizm nie posiada naturalnego mechanizmu usuwania nadmiaru żelaza
- Każda transfuzja krwi dostarcza 200-250 mg żelaza do organizmu
- Nadmiar żelaza powoduje stres oksydacyjny i uszkodzenia komórek
- Problem szczególnie dotyka osoby po transfuzjach krwi, starszych mężczyzn i kobiety po menopauzie
Podsumowanie
Nadmierne gromadzenie żelaza w organizmie stanowi istotne zagrożenie dla zdrowia, szczególnie u osób poddawanych regularnym transfuzjom krwi, jak pacjenci z β-talasemią. Każda transfuzja dostarcza 200-250 mg żelaza, którego organizm nie może samodzielnie usunąć. Nagromadzone żelazo wywołuje stres oksydacyjny, uszkadzając komórki i DNA. Problem ten często dotyka starszych mężczyzn i kobiet po menopauzie. Leczenie opiera się głównie na terapii chelacyjnej z wykorzystaniem trzech głównych leków: deferoksaminy, deferipronu i deferasiroksu. Szczególnie niepokojący jest związek nadmiaru żelaza ze zwiększonym ryzykiem nowotworów, zwłaszcza raka wątroby, gdzie ryzyko może być nawet 200 razy wyższe niż w populacji ogólnej.
